Op stap met de matties!

23 april 2007,

Saluti,

Zo hier zijn we dan weer.. Een paar weken verder en weer een heleboel meegemaakt. De afgelopen twee weken hebben echt als vakantie gevoeld, net hetgene wat ik even nodig had. Inmiddels ben ik weer begonnen aan mijn eerste volle werkweek sinds een maand tijd, welke ook meteen zeven dagen lang is.

Maar goed, onze "vakantie" begon op donderdagnacht/vrijdagochtend 13 april om 3:30 uur toen de wekker ging. Het was tijd om naar Cape Town te gaan, om 5:45 uur vertrok het vliegtuig vanaf Johannesburg Airport. De vlucht ging vlekkeloos en om 7:45 uur waren we op het vliegveld van Kaapstad geland. Al snel vonden we Brian en Peter, die ons van het vliegveld kwamen ophalen. Erg relaxt! Ze brachten ons allereerst naar het Backpackers hostel, welke Hans had geregeld en waar wij dat weekend zouden overnachten. Bij het inchecken hoorden we dat we bij twee andere mensen op de kamer zouden liggen. Normaal gesproken niet een heel erg groot probleem, totdat we de deur open deden. Daar lagen twee brakke Engelsen in hun bed met allemaal zooi in de kamer van kleren, bierflesjes en andere dingen. "Welcome to paradise" is wat we hoorden, wat voor hun waarschijnlijk zeven dagen slapen en drie avonden stappen inhield. Wij besloten toch maar om onze spullen te dumpen en te gaan genieten van een lekker ontbijt in het zonnetje, met op de achtergrond de Tafelberg.


Na het ontbijt hebben we bij het Backpackers hostel van Peter en Brian geïnformeerd of daar nog plek voor ons was en gelukkig konden we daarheen verhuizen. Dit gaf ons toch een beter gevoel en we hadden nu een ruime kamer voor ons alleen, inclusief een kluisje.

Rond het middaguur werden we door Peer en Erik opgehaald, die ons naar het Waterfront zouden brengen. Daar zouden we dan de boot naar Robbeneiland pakken. Binnen een half uur waren we op Robbeneiland en werden we door een gids in een bus rond het eiland getourd. Na deze tour konden we een kijkje nemen in de strengst beveiligde gevangenis op het eiland, waar Nelson Mandela vroeger gevangen werd gehouden. Het was erg interessant om te zien en horen hoe het er aan toe ging in die tijd. Tegen 17:00 uur waren we wedergekeerd op het vaste land en was het tijd om een hapje te gaan eten met Peer, Erik, Brian en Peter. De oom van Peer (die op vakantie in Zuid-Afrika was) had ons uitgenodigd om het restaurant "Tokara" te gaan eten. Na ons thuis opgefrist te hebben vertrokken we richting de omgeving van Stellenbosch. Na een schitterende toeristische route (door diverse townships) van Peer aangeboden te hebben gekregen kwamen we in een zeer luxe restaurant aan. Daar werden we getrakteerd op een driegangen menu en viel mijn keuze op de parmaham met galia meloen, springbok en een heerlijk nagerecht (onder het genot van heerlijke rode en witte wijntjes). Op een gegeven moment kwam de chefkok Herman de Blijker (uit Nederland) ook nog binnen zetten. Hoe klein is de wereld?? Al met al was het een heerlijk maal en een supergezellige avond!







Zaterdag was het bijtijds opstaan om ons op te maken voor de veelal gevreesde klim van de Tafelberg. Om 8:30 uur begon de tocht naar de top van de in de wolken liggende Tafelberg. Het was al snel te merken dat mijn conditie ver te zoeken was en het werd daardoor een ware slijtageslag, maar van opgeven wilde ik niet weten. Ook de aanpassing qua omgeving en hoogte tussen Joburg en Kaapstad zorgde voor een flinke last van mijn longen. Om mij nog meer te motiveren kwamen er diverse mensen langs met de mededeling dat de Tafelberg gesloten was wegens het wolkendek. Aangezien we al 75 % van de klim er op hadden zitten, besloten we toch om door te gaan om in ieder geval de top te halen. Alsof onze gebeden werden gehoord trok het wolkendek open en ontstond er een strakblauwe lucht. Bovenop konden we genieten van het prachtige uitzicht, totdat de onsportieve Chinezen, Amerikanen en Duitsers met de kabelbaan omhoog kwamen zetten. Op het moment dat we wilden gaan afdalen trok de top weer dicht en kwam het "tafelkleedje" weer op de berg te liggen. Hoeveel geluk kan je hebben?? Helemaal als je weet dat het de enige opklaring tijdens ons verblijf is geweest. Het afdalen was zeer vermoeiend en tot mijn grote verdriet voelde ik halverwege mijn knie weer lekker kraken. In mijn eigen tempo heb ik daarna de afdaling voltooid. De vier dagen spierpijn konden echter niet verhelpen dat het echt een gave dag was geweest.

Na de vermoeiende tocht hebben we vervolgens wat eten en drinken gehaald en zijn we op Signal Hill gaan picknicken. Vanuit daar hebben we de zonsondergang bekeken, met op de achtergrond het uitzicht op Kaapstad. Vervolgens hebben we ons opgemaakt voor een avondje stappen aan de Long Street, namelijk het Joburg Café (toepassend) en Cool Runnings. Na het nuttigen van een paar biertjes en enkele shooters werd het tijd om ons warme mandje op te zoeken en ons op te maken voor de dag van morgen.

Zondagochtend tegen 10:00 uur zijn we opgestaan om een tocht langs het Kaaps schiereiland te maken. De mooie kustweg leidde ons naar onze eerste stopplek, Cape of Good Hope. Deze plek is het meeste zuid westelijke punt van het Afrikaanse continent. Op de weg daarheen werden we nog vergezeld door een struisvogel, altijd gezellig! Eenmaal aangekomen zijn we naar het hoogste punt geklommen en hebben we genoten van het geweldige uitzicht en de heftige branding. Vervolgens was het weer snel weg zijn daar om de bussen vol mensen uit China en India te ontlopen. Na Cape of Good Hope was het tijd om de punt van het Tafelbergketen aan te doen, namelijk Cape Point. Hier was het tevens genieten van een schitterend uitzicht onder het genot van een felle zon met een strakblauwe lucht. Na wat te hebben gegeten bracht de reis ons verder naar de talrijke pinguins die zich langs de kust bevonden. Om de dag af te sluiten hebben we voetbal in het sportcafé in Waterfront gekeken onder het genot van een hapje eten en een drankje. Daarna was het tijd om lekker te gaan slapen en bij te komen van het gezellige maar intensieve weekend...

De maandag was voor Peer en Erik het moment dat er weer gewerkt moest worden. Daarnaast hadden Peter en Brian die dag een safari in de buurt van Kaapstad op het programma staan. Hans en ik hadden ons daarom bedacht om de dag relaxed in Waterfront door te brengen, alleen zorgde het slechte weer ervoor dat we de halve middag hebben liggen slapen. In de avond hebben we gezamenlijk wat bij Arnold’s gegeten om de mattiebijeenkomst af te sluiten. Na het eten zijn Hans en ik naar Peer en Erik gegaan om daar wat proberen te slapen alvorens we terug zouden vliegen naar Joburg. Om 4:20 uur werden we opgehaald en na een zeer voorspoedige vlucht zaten we beide om 10:00 uur weer achter ons bureau op ons werk bij IBM.

Dinsdagavond was het tijd voor deel twee van de mattiebijeenkomst, ditmaal in Joburg en omgeving. Na mijn werk ben ik richting vliegveld gereden om Brian en Peter op te halen, welke om 20:00 uur zouden aankomen. Helaas begon het op de terugweg naar huis keihard te regenen, maar desondanks ben ik toch met hun wat gaan eten bij de Griek op het Nelson Mandela Square. De volgende dag moesten Hans en ik gewoon werken en zouden Brian en Peter met onze auto een rondrit door Joburg en omgeving maken. Het slechte weer zorgde er uiteindelijk voor dat ze de dag in Sandton City en bij ons thuis hebben doorgebracht. Bij terugkomst van mijn werk zijn we met zijn vijfen (inclusief René) wat gaan eten bij het Afrikaans restaurant "Lekgotla" op het Nelson Mandela Square.

Donderdag was het tijd voor mij, Peter en Brian (Hans moest werken) om Erik en Peer van het vliegveld in Joburg te halen. Daar aangekomen waren Peer en Erik al gearriveerd en in het bezit van hun huurauto. Na ook de huurauto van Brian en Peter opgehaald te hebben konden we doorrijden naar het Rhino & Lion Park. Hoogtepunten deze keer waren de neushoorn met kind, het aaien van baby leeuwtjes en de vechtende wilde zwijntjes. Tegen 16:00 uur kwamen we terug in Sandton en na een kort bezoek aan het Nelson Mandela Square en boodschappen te hebben gedaan kon ons tweede mattieweekend echt beginnen. Het eerste doel was om richting de eerste accomodatie in Komatipoort (op de grens bij Mozambique) te rijden. Het enige nadeel was dat het spitsuur was, wat ons flinke vertraging opleverde. De weg naar Nelspruit ging voorspoedig, maar daarna werd het tijd voor flinke stortbuien en na ongeveer vijftien bijna botsingen kwamen we rond 23:30 uur aan. Het zag er echt super uit en je waande jezelf midden in de bush bush. Jammer was het dan ook dan we vijf uur later alweer naar het Krugerpark moesten vertrekken.

Na een korte nacht was het om 4:30 uur opstaan om vervolgens een half uur later richting Krugerpark te rijden. Daar zagen we al snel flink wat dieren en hebben we onder andere olifanten, giraffes, neushoorns, aasgieren, herten, leeuwen en buffels gezien. Het is moelijk om met woorden te beschrijven wat je daar allemaal tegenkomt en hoe fascinerend het is om het van zo dichtbij mee te maken. Zoiets moet je zelf ervaren en ondanks dat het voor mij de tweede keer was kom je telkens weer nieuwe dingen tegen. Na de hele dag in het park rondgebracht te hebben besloten we om tegen 16:30 uur richting onze volgende accommodatie te rijden, gelegen in Hazyview. Na de gehele dag niet gereden te hebben besloot ik maar om het laatste stuk te gaan rijden. Dit kwam ons echter duur te staan, want een Ranger kwam op het idee om midden in het Krugerpark te gaan flitsen. Een auto voor me die 40 km per uur op een neergaande weg rijdt zorgde ervoor dat ik bij een maximum snelheid van 50 km per uur werd gepakt. Een boete van 250 Rand voor 16 km te hard werd aan mij overhandigd. Gelukkig besloten de matties om dit bedrag te splitten en zo vielen de kosten gelukkig nog mee.

Aangekomen bij onze volgende accommodatie bleek dat de reservering van de hutjes niet goed was doorgekomen. Gelukkig had ik dit ook pas drie keer doorgegeven, dus het was min of meer ook mijn eigen schuld. We waren dan ook opgelucht dat er uiteindelijk toch nog plek voor ons was. Het plan was vervolgens om na het eten lekker te gaan slapen, maar een joekel van een kakkerlak zorgde er voor dat dit werd uitgesteld. Tegen 23:45 uur konden we dan uiteindelijk onze oogjes sluiten.




Zaterdags stond de Blyde River Canyon op het programma, met daarnaast de watervallenroute in de omgeving van Sabie. Na eerst een bezoek aan de Pinnacle te hebben gebracht, kwamen we langs God’s Window en Rain Forest. Dit gaf ons een mooi uitzicht over de diverse indrukwekkende landschappen binnen de Blyse River Canyon. Het was tevens een opwarmertje voor het mooiste uitzicht van het gehele gebied, namelijk de Three Rondawels. Daar hebben we een geruime tijd genoten van de adembenemende stilte en de geweldig diepe kloven. Wederom werd deze rust verstoord door bussn vol met Chinezen, die mensen vind je echt overal. Onze reis ging daarna verder langs View Point om vervolgens bij Bourke’s Luck Potholes uit te komen. Daar was het tijd om een ontbijt/lunch combinatie te nuttigen en de enorme erosiegaten te bezichtigen. Het vertrek vanaf daar betekende het begin van het bezoeken van de watervallen in de omgeving. Zo kwamen we langs de Berlin Falls, Lisbon Falls en de Forest Falls om net te laat aan te komen bij hoogste waterval van de omgeving, namelijk de MacMac Falls (dicht hek). We besloten toen maar om onze laatste accommodatie te gaan opzoeken en uiteindelijk belandden we al snel bij onze overnachtingsplaats in Sabie.

Zondag was het jammer genoeg de laatste dag. Na een uitgebreid ontbijt bij onze accommodatie te hebben gehad, vertrokken we tegen 11:00 uur richting het vliegveld. Vanaf daar zouden Peter, Brian, Erik en Peer tegen 17:00 uur weer richting Kaapstad vliegen. Geheel volgens schema kwamen we tegen een 15:00 uur op het vliegveld in Joburg aan en werd er emotioneel afscheid van elkaar genomen..

Het waren twee supergave weken en ik heb inmiddels zo goed als zeker mijn volgende uitstapje gepland. Voorlopig is het echter weer tijd om geld te verdienen en uiteraard hou ik jullie op de hoogte van mijn gebeurtenissen!



p.s.
Peer > “Do you know the spitting cobra?”
Erik > Was leuk om je weer eens te zien!
Brian > Doe je de groetjes aan Manon?
Peter > Jij bent weg en NAC geeft alles weg, met andere woorden: neem die baan!