Bokke!
Door: Robert-Jan
Blijf op de hoogte en volg Robert-Jan
30 Oktober 2007 | Zuid-Afrika, Pretoria
30 oktober 2007,
Afgelopen weekend heb ik vertoeft in de Noordelijke provincie Limpopo, welke aan de buurlanden Botswana en Zimbabwe grenst. Deze provincie wordt door vele boeren bewoond en heeft diverse soorten landschappen. Het ene moment heb je het gevoel dat je in Nederland rijdt en het andere moment denk je weer dat je in Frankrijk of Spanje aan het cruisen bent. Het opvallende is dat het merendeel van de bevolking blank is en Afrikaans spreekt..
Zaterdagochtend vertrokken Tom en ik naar het plaatsje Warmbaths, wat ook wel Warmbad of Bela-Bela wordt genoemd. Met dank aan de routebeschrijving van de accommodatie waren we meteen bekend met de halve provincie Limpopo. Eenmaal in Warmbaths aangekomen moesten we even wennen aan de normale winkelstraten in plaats van shopping malls en de lage hekjes rondom de huizen die niet konden tippen aan de Berlijnse muren van de huizen in Johannesburg. Al snel (ahum) wisten we onze accommodatie te vinden en konden we ons opmaken voor het begin ons weekendje weg.
Het viel al snel op dat de provincie Limpopo voornamelijk uit Game Reserves bestaat. Gek genoeg waren de eigenaren van deze reserves niet echt van dagjesmensen gediend, wat onze plannen aardig in de war schopte. Ons eigenlijke plan was namelijk om wat sportieve activiteiten te gaan beoefenen, met name een hike en een marathonpartij tennis hadden de voorkeur.
Uiteindelijk kwamen we uit bij de Zebula Country Club & Spa, wat de enige vijfsterren country club van Zuid-Afrika moest zijn. Blijkbaar hadden de vijf sterren van de overige country clubs in de omgeving een andere betekenis. Na een lekkere brunch tussen de golfsocios uit de omgeving wilden we een hike gaan boeken, maar alles bleek voor die dag al volgeboekt.
Om de spanning er toch een beetje in te houden besloot Tom met zijn auto een wedstrijdje te doen, om met zo min mogelijk liters terug bij onze accommodatie te komen. De enige mogelijkheid voor een pitstop, een plek wat de naam tankstation niet eens mag krijgen, werd door ons vermeden vanwege de aanwezigheid van de gehele selectie van FC Limpopo. Met, naar ons idee, nog één liter in onze auto te hebben, werd desondanks (door onze anti Miyamar gevoelens) een Total genegeerd en de Shell opgezocht om onze pitstop te maken.
Omdat we die dag geen kans meer zagen om sportieve activiteiten te gaan beoefenen, besloten we maar om iets sportiefs te gaan kijken in de plaatselijke pub. Heel rugbygek Zuid-Afrika was namelijk in de ban van finale van de Currie Cup. Vraag ons niet naar de betekenis van deze cup, want dat weten we tot de dag van vandaag nog steeds niet. Om het weekend heelhuids door te komen hebben we het eerste half uur onderzocht wat het verstandigste was om voor welk team te juichen. Onder het genot van een lekker biertje aanschouwden we de wedstrijd en de diverse mensen in de pub. De plaatselijke ranger spande de kroon aangezien hij zich ontpopte van minst geïnteresseerde aanschouwer tot de meeste fanatieke fan van het winnende team.
De zondag zijn we richting het Weltevreden Game Reserve gereden met als doel om daar wél een hike te kunnen maken. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een plaatselijk park, waar we gelukkig wat konden wandelen. Aan het begin van de middag zijn we weer in de richting van Johannesburg gereden. Op de weg terug werd de auto van Tom geterroriseerd door vogelpoep van de gehele vliegende brigade van Limpopo. Mede daardoor belandden we pas aan het einde van de middag weer veilig thuis, omdat we bij elk tankstation moesten stoppen om weer wat zicht door de voorruit te krijgen.
Ondanks mijn spectaculaire weekendje weg stond de maand oktober toch met name in het teken van het kampioenschap van de Springboks tijdens het WK rugby. In mijn vorige verhalen had ik jullie al aardig op de hoogte gebracht van het verloop hiervan en na het uitschakelen van respectievelijk Tonga en Argentinie werd het in de finale opgenomen tegen Engeland. Na een wat saaie finale werd uiteindelijk aan het langste eind getrokken en was na 13 jaar de wereldbeker weer terug in handen van Zuid-Afrika. Opvallend was de enorme belangstelling vanuit Nederland wat er toe leidde dat de finale zelfs live werd uitgezonden.
De finale hebben Tom en ik thuis gekeken, dit om twee redenen. Allereerst vanwege het feit dat de mensen hier allemaal dronken de weg op gaan en de kans op ongelukken of berovingen aardig groot zou zijn. De tweede reden was dat we een aanrijding hadden gehad. De vrijdagavond waren we namelijk aangereden door een grote 4x4. Na de klap en het daarbij horende geluid dacht ik dat mijn auto twee keer zo klein was geworden. De schade viel gelukkig mee, alleen de twee dagen erna hadden we toch wel flink last van hoofdpijn en onze nek. Als gevolg van de aanrijding heb ik in één week kennis gemaakt met het politiebureau en het plaatselijke ziekenhuis. Onderzoek in het ziekenhuis wees gelukkig uit dat ik geen letselschade had opgelopen. Momenteel ben ik nog steeds bezig met het afhandelen van allemaal papierwerk, wat mij aardig in de weer houdt.
Verder ben ik ook druk bezig met de voorbereidingen van mijn rondreis, die ik begin volgend jaar samen met mijn ouders en mijn zus ga maken. Het globale schema staat al min of meer vast. Een mooi vooruitzicht dus!
Afgelopen weekend heb ik vertoeft in de Noordelijke provincie Limpopo, welke aan de buurlanden Botswana en Zimbabwe grenst. Deze provincie wordt door vele boeren bewoond en heeft diverse soorten landschappen. Het ene moment heb je het gevoel dat je in Nederland rijdt en het andere moment denk je weer dat je in Frankrijk of Spanje aan het cruisen bent. Het opvallende is dat het merendeel van de bevolking blank is en Afrikaans spreekt..
Zaterdagochtend vertrokken Tom en ik naar het plaatsje Warmbaths, wat ook wel Warmbad of Bela-Bela wordt genoemd. Met dank aan de routebeschrijving van de accommodatie waren we meteen bekend met de halve provincie Limpopo. Eenmaal in Warmbaths aangekomen moesten we even wennen aan de normale winkelstraten in plaats van shopping malls en de lage hekjes rondom de huizen die niet konden tippen aan de Berlijnse muren van de huizen in Johannesburg. Al snel (ahum) wisten we onze accommodatie te vinden en konden we ons opmaken voor het begin ons weekendje weg.
Het viel al snel op dat de provincie Limpopo voornamelijk uit Game Reserves bestaat. Gek genoeg waren de eigenaren van deze reserves niet echt van dagjesmensen gediend, wat onze plannen aardig in de war schopte. Ons eigenlijke plan was namelijk om wat sportieve activiteiten te gaan beoefenen, met name een hike en een marathonpartij tennis hadden de voorkeur.
Uiteindelijk kwamen we uit bij de Zebula Country Club & Spa, wat de enige vijfsterren country club van Zuid-Afrika moest zijn. Blijkbaar hadden de vijf sterren van de overige country clubs in de omgeving een andere betekenis. Na een lekkere brunch tussen de golfsocios uit de omgeving wilden we een hike gaan boeken, maar alles bleek voor die dag al volgeboekt.
Om de spanning er toch een beetje in te houden besloot Tom met zijn auto een wedstrijdje te doen, om met zo min mogelijk liters terug bij onze accommodatie te komen. De enige mogelijkheid voor een pitstop, een plek wat de naam tankstation niet eens mag krijgen, werd door ons vermeden vanwege de aanwezigheid van de gehele selectie van FC Limpopo. Met, naar ons idee, nog één liter in onze auto te hebben, werd desondanks (door onze anti Miyamar gevoelens) een Total genegeerd en de Shell opgezocht om onze pitstop te maken.
Omdat we die dag geen kans meer zagen om sportieve activiteiten te gaan beoefenen, besloten we maar om iets sportiefs te gaan kijken in de plaatselijke pub. Heel rugbygek Zuid-Afrika was namelijk in de ban van finale van de Currie Cup. Vraag ons niet naar de betekenis van deze cup, want dat weten we tot de dag van vandaag nog steeds niet. Om het weekend heelhuids door te komen hebben we het eerste half uur onderzocht wat het verstandigste was om voor welk team te juichen. Onder het genot van een lekker biertje aanschouwden we de wedstrijd en de diverse mensen in de pub. De plaatselijke ranger spande de kroon aangezien hij zich ontpopte van minst geïnteresseerde aanschouwer tot de meeste fanatieke fan van het winnende team.
De zondag zijn we richting het Weltevreden Game Reserve gereden met als doel om daar wél een hike te kunnen maken. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een plaatselijk park, waar we gelukkig wat konden wandelen. Aan het begin van de middag zijn we weer in de richting van Johannesburg gereden. Op de weg terug werd de auto van Tom geterroriseerd door vogelpoep van de gehele vliegende brigade van Limpopo. Mede daardoor belandden we pas aan het einde van de middag weer veilig thuis, omdat we bij elk tankstation moesten stoppen om weer wat zicht door de voorruit te krijgen.
Ondanks mijn spectaculaire weekendje weg stond de maand oktober toch met name in het teken van het kampioenschap van de Springboks tijdens het WK rugby. In mijn vorige verhalen had ik jullie al aardig op de hoogte gebracht van het verloop hiervan en na het uitschakelen van respectievelijk Tonga en Argentinie werd het in de finale opgenomen tegen Engeland. Na een wat saaie finale werd uiteindelijk aan het langste eind getrokken en was na 13 jaar de wereldbeker weer terug in handen van Zuid-Afrika. Opvallend was de enorme belangstelling vanuit Nederland wat er toe leidde dat de finale zelfs live werd uitgezonden.
De finale hebben Tom en ik thuis gekeken, dit om twee redenen. Allereerst vanwege het feit dat de mensen hier allemaal dronken de weg op gaan en de kans op ongelukken of berovingen aardig groot zou zijn. De tweede reden was dat we een aanrijding hadden gehad. De vrijdagavond waren we namelijk aangereden door een grote 4x4. Na de klap en het daarbij horende geluid dacht ik dat mijn auto twee keer zo klein was geworden. De schade viel gelukkig mee, alleen de twee dagen erna hadden we toch wel flink last van hoofdpijn en onze nek. Als gevolg van de aanrijding heb ik in één week kennis gemaakt met het politiebureau en het plaatselijke ziekenhuis. Onderzoek in het ziekenhuis wees gelukkig uit dat ik geen letselschade had opgelopen. Momenteel ben ik nog steeds bezig met het afhandelen van allemaal papierwerk, wat mij aardig in de weer houdt.
Verder ben ik ook druk bezig met de voorbereidingen van mijn rondreis, die ik begin volgend jaar samen met mijn ouders en mijn zus ga maken. Het globale schema staat al min of meer vast. Een mooi vooruitzicht dus!
-
30 Oktober 2007 - 07:57
Mirjam:
Tss, wat een spannend verhaal betreft je autocrash. Wel geluk gehad zeg! Heerlijk dat je nog steeds het land doortrekt. Ik zit nu al weer 5 maanden in Nederland. Ook deze tijd vliegt. Het voelt alsof ik nog maar 2 maanden thuis ben. De Nederlands gestress zit er al weer lekker ingestampt.
Jij zit daar nu nog 4 maandjes?
Groetjes Mirjam -
30 Oktober 2007 - 08:01
Tom:
Hey gast! relaxed verhaal weer! Komt aardig overeen met de werkelijkheid, mis alleen de Keniaanse begroeting erin en het feit dat we wel een erg overbezorgde moeder in het Guesthouse hadden. Mzzl!
-
30 Oktober 2007 - 08:02
Yvet:
Hey bro,
Klinkt super allemaal! Oh ja.. dat ongelukje was zeker niet belangrijk om het te melden op de msn.. hahah
Ik wou je gisteren bijna nog bellen als hulplijn, aangezien ik een 'sportquiz' moest doen voor m'n sollicitatie bij studio sport. Ik heb ze toen ook verteld dat jij de sportencyclopedie van ons tweeen bent! haha
Ik ben benieuwd naar de accomodaties!
Gaaf dat je zo'n leuk weekend heb gehad!
Succes weer deze week!
Liefs Yvet -
30 Oktober 2007 - 13:48
Ellen:
En natuurlijk maak jij weer een hoop mee... Een autocrash.. ben blij dat ik die nog niet veroorzaakt heb!! (for the record ik rijd al 1 jaar schade en boete vrij!!!) Ik hoop dat je snel weer eens een paar dagen weg mag uit dat land of dat je gewoon eerder terugkomt!!
xxx -
30 Oktober 2007 - 16:47
Oom Ruud:
Hoi R-J. Leuk bericht met mooie foto's !
Stom van me dat ik je ben vergeten omtrent het verkeer in S.A. ; HEEL gevaarlijk. En veel rijden er 's-avonds zonder licht en dan zie die roetmoppen niet.
Wat die accommodaties betreft : je weet toch wel dat je altijd een groot stuk plastic moet meenemen om in ieder geval droog te slapen (dit om je ouders en Yvet even gerust te stellen.
He, geniet ervan en tot een volgende keer.
Ruud -
30 Oktober 2007 - 16:58
Mam:
Hey, Een leuk verslag van je weekend. Was weer eens wat anders dan bij je moeder op de verjaardag komen! Zal inderdaad wel apart zijn geweest om huizen te zien met een klein hekje ervoor. Is hier heel normaal maar daar niet.
Ga lekker door met reserveren van accomodaties want wij kunnen niet wachten om naar je toe te komen!
liefs,je mams -
30 Oktober 2007 - 21:19
Stijn:
Hey PAn, flex verhaaltje weer! Heb laatst ook mijn auto door de wasstraat moeten halen door een nare actie van een aantal aalscholvers...dus ik weet hoe het voelt!!!
Maarre heb eindelijk de sleutel van mijn nieuwe huis. MOrgen flink klussen. Als je tijd hebt moet je maar ff komen helpen:D
x -
31 Oktober 2007 - 08:30
Annemarie:
Het blijft leuk om je verhalen te lezen.
Leuk dat je het zo trouw volhoudt om te schrijven!
Geniet ervan,
Liefs Annemarie -
31 Oktober 2007 - 14:06
Sas :):
(K)
XxXxXxXxXxXx
Kussss ;) -
31 Oktober 2007 - 18:15
Leo:
Hey RJ,
Mooi avontuur weer! Jammer dat Marije en ik niet naar SA kunnen komen.
Nog even een sport/voetbalnieuwtje:
Op 25/11 16.00 uur is de Loting WK 2010 Zuid-Afrika in Durban. Heb gehoord dat ze nog mensen zoeken om de balletjes warm te maken....
Rustig aan met de wiplash!
groeten,
Leo -
23 November 2007 - 13:56
Arend:
Leuk lekker relaxed verhaal,
Je past je al aardig aan in Zuid Afrika
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
